ارزیابی مقایسه ای توموگرافی اسپیرال در تعیین موقعیت دندان‏های نهفته فک بالا با نتایج بعد از جراحی

مقدمه: برای تشخیص نهفتگی دندان‏های کانین معمولا از رادیوگرافی‏های کانونشنال استفاده می‏شود. اما این رادیوگرافی‏ها اطلاعات کاملی را در بعد سوم فراهم نمی کنند. در این مواقع از توموگرافی و توموگرافی کامپیوتری برای کسب اطلاعات جزئی در مورد موقعیت دندان نهفته استفاده می‏شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی دقت توموگرافی اسپیرال در تعیین موقعیت دندان‏های نهفته فک بالا بود. مواد و روش‏ها :در این مطالعه توصیفی 9 بیمار ارتودنسی که بدلیل دندان‏های نهفته فک بالایی که تشخیص موقعیت آنها از لحاظ کلینیکی مشکل بود تحت انجام توموگرافی اسپیرال قرار گرفته بودند مورد پیگیری قرار گرفتند. این بیماران شامل 5 مرد و 4 زن با میانگین سنی 2/16 سال بودند که در مجموع دارای 12 دندان نهفته (اعم از کانین یا دندان اضافی) بودند و جهت اسکپوژر دندان‏های نهفته تحت جراحی قرار گرفتند. تصاویر توموگرافی با دستگاه Cranex Tome با ضخامت 2میلیمتر (با فواصل 1 و 3 میلیمتر از نقطه تعریف شده به سمت مزیال و دیستال) با صفحات فسفری Digora تهیه شدند. بعد از انتقال تصاویر به کامپیوتر و کالیبراسیون تصویر، با حذف فاکتور بزرگنمایی (5/1×)، بر روی تصاویر ابتدا موقعیت تاج دندان نهفته (باکالی یا پالاتالی بودن و یا نداشتن تمایل خاص) و سپس فاصله بین نوک تاج دندان نهفته یا برجسته ترین سطح تاج تا خط مماس بر کرست به وسیله ابزار تعیین فاصله تا یک دهم میلیمتر اندازه گیری شد. نتایج با اندازه‏های به دست آمده از جراحی مقایسه شدند. یافته‏ها: در تعیین موقعیت دندان نهفته،بین جراحی و توموگرافی توافق کامل (100%) وجود داشت. کمترین میزان اختلاف بین نتایج کمی توموگرافی و جراحی صفر و بیشترین میزان اختلاف 5/1 میلیمتر بود. میانگین اختلاف اندازه‏های حاصله از توموگرافی و جراحی 6/0 میلیمتر محاسبه شد. نتیجه گیری : توموگرافی اسپیرال نسبت به رادیوگرافی‏های معمولی اطلاعات بیشتری در رابطه با موقعیت دندان‏های نهفته فراهم می‏کند. این تکنیک تعیین موقعیت دقیق دندان‏های نهفته را آسان نموده و فاصله دندان نهفته از کرست آلوئول را با اختلاف جزئی نشان می‏دهد.